دوست عزیزم کمش، در نوشتاری بلند با عنوان زلزله در تهران؛ غارنشینی در خوانسار! به نکته ای اساسی و نگران کننده در خصوص بحرانی با نام زلزله اشاره کرده و پس از گوشزد کردن این خطر بزرگ به این نتیجه رسیده که اگر زلزله ای خدای ناکرده در تهران اتفاق بیفتد به لحاظ خیل عظیم جمعیت مهاجر خوانساری ساکن در پایتخت، باید منتظر زلزله دیگری در خوانسار یعنی بازگشت و حضور حدود 200 هزار نفر از آنان در خوانسار بود. نویسنده نگران کمبود امکاناتی است که شاید در حال حاضر پاسخگوی نیاز فعلی ساکنان خوانسار است، اما در صورت اتفاق چنان حادثه ای و حضور این جمعیت در این شهر، هم مهمانان و هم میزبانان را با بحرانی جدید مواجه می کند.

گرچه ارائه آمار و ارقام تعداد خوانساریهای مقیم مرکز و خانواده هایشان و تخمین تعداد افرادی که ممکن است بعد از زلزله رهسپار خوانسار شوند، چندان معتبر به نظر نمی رسد و مورد انتقاد برخی از خوانندگان نیز بوده و هست اما به هرحال با فرض واقعیت این موضوع تامل در این نوشته بدون شک لازم و یافتن راهکارهای رفع مشکلات مورد اشاره ضروری به نظر می رسد.

اصولاً در سراسر کشور به ویژه در سالهای اخیر مباحثی چون مدیریت بحران و پدافند غیر عامل نیز در راستای توجه به همین نگرانی ها مطرح و با بهره گیری از علوم و تجارب داخلی و خارجی، گهگاهی مورد توجه مدیران و مسوولان قرار گرفته و می گیرد و حتی با برگزاری همایش ها و یا اجرای مانورها و یا برپایی اردوهایی، آموزش های تئوری و عملی (که حتی گاهی مانند مانورهای زلزله مدارس حالت نمایشی آن بیشتر به چشم می خورد تا آموزشی) مرور می شود تا خدای ناکرده در زمان بحران بتوان آسیب ها را به حداقل رساند.

اجازه بدهید زیادی حاشیه نروم و ضمن تایید ضرورت توجه به مواردی که دوست خوبم کمش برای مدیریت بهتر بحران احتمالی در خوانسار بدان اشاره نموده، اطلاعات ارائه شده در چند بخش را اصلاح و به برخی از اقدامات انجام شده در این خصوص در سالهای گذشته اشاره کنم:

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در شنبه پنجم مرداد ۱۳۹۲ |

 پس از انتشار موفق نشریه طنز لبخند دوم در خلال سالهای 76 تا 78 در دانشگاه اصفهان که به پرمخاطب ترین نشریه دانشجویی آن دوران تبدیل و موفق به کسب رتبه اول نشریات طنز دانشجویی کشور گردید، در سال 79 به دنبال آغاز به کار در خوانسار به عنوان یک فرهنگی و با توجه به نبود رسانه های خبری فعال در شهرستان، تصمیم به انتشار نشریه ای برای خوانسار نمودم که در آن ایام مورد استقبال و لطف شهروندان خوب خوانسار قرار گرفت.
در همان سالها همزمان با انتشار ویژه نامه خبری خوانسار امروز، به فعالیت تحت عنوان خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) در خوانسار و همچنین خبرنگار روزنامه سراسری قدس پرداختم و سعی داشتم فارغ از جهت گیری های سیاسی و جناحی موجود در فضای کشور، با انعکاس بی طرفانه و منصفانه اخبار شهرستان در حوزه های مختلف خدمتی به شهرستان داشته باشم. اما با وجود این که این فعالیتهای خبری عمدتاً رایگان و گاهی با دریافت حق الزحمه خبری بسیار ناچیز و کمتر از هزینه های تولید خبر (با امکانات آن روزها از قبیل اجاره دفتر،هزینه های فکس با توجه به نبود اینترنت، چاپ عکس با دوربینهای نگاتیوی و ...) انجام می شد با این حال برخوردهای بسیاری از مسوولین با خبرنگاران بسیار عجیب و غیرقابل تصور بود که هر یک از آنها به نوبه خود داستانی است!  به عنوان مثال بسیاری از مسوولین حاضر به مصاحبه نمی شدند؛ برخی انجام مصاحبه را موکول به کسب اجازه از مقامات مافوق می دانستند و نکته جالب تر این که معمولاً با دیدن ضبط خبرنگاری بسیاری از آنان بلافاصله از مصاحبه خودداری نموده و اجازه صبط مصاحبه را نمی دادند!!اعتراضات شدید پس از چاپ برخی از مطالب ناخوشایند برای آقایان و عدم استقبال از درج جوابیه در ویژه نامه هم حکایتی بود که معمولاً بعد از انتشار نشریه با آن مواجه می شدم.
به هر حال دنیای خبر و خبرنگاری با همه سختی هایش بخش زیبایی از زندگی بنده بود و انشاا... امیدوارم بتوانم باری دیگر در این کسوت خدمتگزار مردم شریفمان باشم. البته به نظر می رسد شرایط کاری امروز تغییر یافته باشد. فرهنگ خبر و خبرنگاری در جامعه خوانسار نهادینه تر شده، گرچه با توجه به ارتباطی که با دوستان عزیز خبرنگار دارم، هنوز هم بر سر راه خبر مسائل و مشکلاتی از نوع امروزی وجود دارد. امروزه رشد سایتها و وبلاگ های عمومی و شخصی و فراگیر شدن انها زمینه انتشار اطلاعات و اخبار را به سرعت فراهم آورده است، اما عنصر "دقت و صحت" از ویژگی هایی است که کماکان در خبرنگاران بیش از سایر منابع می توان یافت. شکی نیست جامعه بدون خبرنگار جامعه ای ایستاست و وجود خبرنگاران فعال، مسوولیت پذیر و صادق موتور محرکه ای خواهد بود برای حرکت جامعه به سمت رشد و تعالی.
در پایان لازم می دانم روز خبرنگار را خدمت همه خبرنگاران پویا و صدیق شهرمان به ویژه عزیزان فعال و پرتلاشم، برادران "حسینعلی مهدی و محمد صدیقیان" و همچنین پیشکسوتان این حرفه تبریک عرض نمایم.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
پ. ن: در ادامه مطلب سرمقاله ای را که در مرداد ماه 80 در پنجمین ویژه نامه خوانسار امروز، با عنوان "خبرنگار و نقش سازنده اجتماعی" نگاشته بودم را تقدیم حضور می کنم.

 پ. ن ۲: پیروزی و کسب افتخار و سربلندی برای کشور عزیزمان ایران در بازیهای المپیک توسط قهرمانان غیرتمند کشور، حمید سوریان و امید نوروزی را صمیمانه شادباش می گویم.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در دوشنبه شانزدهم مرداد ۱۳۹۱ |

• دیروز آغاز هفته شوراها بود. ۵ سال گذشت. پنج سال مثل برق گذشت!
  خدا را شکر می کنم که با همه تلخ و شیرینی ها گامهای مثبتی برای شهر و شهرستان برداشته شد. نگاه منصفانه به پنج سال پیش خوانسار و مقایسه آن با موقعیت فعلی در حوزه های مختلف آب، راه، دانشگاه، گردشگری و خیلی مسائل دیگر شهرستان نشان دهنده عزمی جدی برای بهبود اوضاع شهرستان و عمران و آبادانی منطقه و بالطبع افزایش روحیه امیدواری در بین مردم است و جای تقدیر از همه کسانی که در این راستا همکاری و کمک کردند دارد. (گرچه کارهای روی زمین مانده زیادی هم داریم و در بعضی موارد کوتاهی و کم لطفی هایی هم شده که در صورت عدم توجه جدی مجبور خواهم شد در اینجا به تفصیل در موردش صحبت کنم و از  کم کاری و ناتوانی برخی مسوولین که اشتباهاً صندلی مسوولیت رو غصب کردند مستند حرف بزنم.)
  
  
• مراسم تودیع فرماندار سابق خوانسار آقای محمدی و معارفه فرماندار جدید خوانسار، آقای پوراحمدی روز پنج شنبه برگزار شد.
  محمدی فرمانداری بود که با وجود مدت کمی که در خوانسار بود، توانست توجه گروههای مختلف مردم را به خود جلب کند. به نظرم دو خصوصیت بارز محمدی توجه خاص به مسائل فرهنگی و برخورد عمدتاً محترمانه با دیدگاهها و سلایق مختلف سیاسی-هر چند مخالف با دیدگاه همفکران خود- در شهرستان بود. این مساله باعث شد که رفتن ناگهانی وی از شهرستان با در نظرگرفتن فرصت کوتاهی که از عمر دولت دهم باقیمانده چندان خوشایند مردم نباشد.
  فرماندار جدید خوانسار، چهره ای جوان و دانشگاهی است که پیش از این سرپرست اداره کل آموزش و پژوهش استانداری اصفهان بوده است. این استاد دانشگاه سابقه مشاور اجرايي معاون سياسي امنيتي استاندار اصفهان را نیز در کارنامه خود دارد.
  پوراحمدی در سخنان خود در اولین شورای اداری شهرستان، به مدیریت علمی و بهره گیری از ظرفیت حوزه و دانشگاه و نیز درخواست همکاری و کمک از مسوولین و شوراهای شهر و روستا به عنوان بخشی از دیدگاه های خود اشاره کرد و خود را ادامه دهنده راه فرماندار قبلی-البته با شور و هیجان بیشتری که نتیجه جوان تر بود وی می باشد- اعلام نمود.
  ضمن آرزوی توفیق برای فرماندار جدید خوانسار، امیدواریم در این فرصت باقیمانده از دولت دهم و با بهره گیری از تجارب و مشاوره  نیروهای دلسوز شهرستان بتواند کارنامه مثبتی از خود به یادگار بگذارد. قطعاً همدلی و همکاری مردم و مسوولین شهرستان در این راستا بسیار موثر خواهد بود.
  
  
• روز خوانسار در پیش است. روزی که متعلق به همه خوانساری هاست. گرامیداشت این روز و تلاش برای بهتر برگزار شدن برنامه های آن وظیفه یکایک ما خوانساری هاست. اولین تجربه خالی از نقص نخواهد بود اما برگی ماندگار در تاریخ خوانسار خواهد بود. تنهایمان نگذارید...

-------------------------------
پ ن: روز خلیج فارس، روز کار و کارگر و هفته گرامیداشت مقام معلم مبارک باد.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در یکشنبه دهم اردیبهشت ۱۳۹۱ |

به طور مشخص از سال گذشته رانندگان مسیر خوانسار- گلپایگان و بالعکس شاهد استقرار ماموران پلیس راه گلپایگان در چند نقطه مسیر مذکور (غالباً مجاور پل عابر پیاده تیدجان، پیچ خطرناک وانشان و میانه مسیر دوبانده وانشان-گلپایگان) بوده و احتمالاً تعداد نسبتاً زیادی از آنان نیز مشمول اعمال قانون (یا همان جریمه) عمدتاً به دلیل تخطی از سرعت مجاز اعلامی شده اند.

گرچه جریمه های متعدد در این مسیر اعتراض بسیاری از رانندگان به ویژه اهالی خوانسار را برانگیخته اما شکی نیست که پلیس برای کاهش حوادث و به منظور افزایش ایمنی و سلامت آنان و نیز عابران محدوده این مسیر چنین راهی را برگزیده است، لذا نفس این کار هر چند موجبات دلخوری بسیاری از افراد را فراهم کرده اما چون نوعی فرهنگ سازی-ولو به اجبار!- محسوب می شود مذموم نیست.

اما نکته حائز اهمیت اینجاست که با توجه به شواهد و قرائن موجود به نظر می رسد پلیس راه گلپایگان –که حوزه کاریش در محدوده شهرستان خوانسار از میدان امام حسین(ع) شروع می شود- صرف گذاشتن دوربین و جریمه کردن رانندگانی که هر چند اندک از سرعت معین تخطی می کنند، از سایر اقدامات موثر در کاهش حوادث و خطرات جاده ای غافل مانده است.

طبیعتاً ایجاد جاده ای ایمن، نصب علایم و تابلوها، چراغ راهنما، خط کشی و سایر ملزومات جاده ای بر عهده اداره راه و ترابری است اما شکی نیست تعیین نوع تابلوها و علایم هشدار دهنده و مشخص نمودن مصادیق خطر و تذکر به منظور رفع آنان وظیفه کارشناسان پلیس راه می باشد.

جاده گلپایگان-خوانسار، علیرغم زحماتی که اداره راه در رابطه با آن انجام داده و برنامه هایی که در آینده نزدیک برای آن دارد هنوز جاده ای ایمن نیست و به اعتقاد نگارنده جریمه کردن رانندگان بینوا تنها چاره رفع این مشکلات نیست.

در این نوشتار سعی دارم برای نمونه به برخی از اشکالات موجود در این مسیر که عدم دقت در آن ممکن است موجب تضییع حق رانندگان و عابران گردد اشاره نمایم تا انشاا... با اطلاع مسؤولین امر راهکارهایی برای اصلاح آنها اندیشیده شود:

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در جمعه بیست و یکم خرداد ۱۳۸۹ |

• مطالعه ايجاد شهرك تخصصي سنگ و شهرك تخصصي آجر و سفال و در خوانسار، گلپايگان و نائين و توسعه شهركهاي صنعتي محمود آباد و حسن آباد با اختصاص 270 هكتار زمين براي الحاق واحدهاي صنعتي خارج از محدوده شهركهاي صنعتي مصوب
• صدور مجوز احداث نيروگاه تا 15 مگاوات براي بخش خصوصي در منطقه صنعتي خوانسار.
• كمك به تكميل و تجهيز مجتمع هاي فرهنگي شهرهاي چادگان، خوانسار، هرند، ورزنه و نائين.
• احداث سلف سرويس مركز آموزش عالي خوانسار (با زيربناي 1000 مترمربع) در سال 1388.

پایان خوش سفر رییس جمهور و دولت به اصفهان هم فرا رسید. بی صبرانه منتظر بودم تا ببینم این بار دولت کریمه، با آن همه شعار و وعده و وعید "براي شتاب بخشيدن به روند توسعه و آباداني"،  چه "طرحها و پروژه هاي مهمي براي افزايش سطح رفاه، توسعه، امنيت و آباداني" خوانسار تصویب کرده است. در جستجویی سریع در متن مصوبات صرفاً با 4 مصوبه به نام خوانسار برخورد کردم. برخلاف تصورم که فکر می کردم قطعاً نگاه ویژه ای به خوانسار حداقل به خاطر بحران آب شرب و کشاورزی خواهد شد، هیچ اثری از آن نیافتم در عوض به چهار مصوبه عالی تر از آن برخوردم. یعنی: "مطالعه" ایجاد شهرک تخصصی سنگ و آجر و سفال، "صدور مجوز" احداث نیروگاه آنهم "برای بخش خصوصی"، "کمک به تجهیز" مجتمع فرهنگی(که وجود خارجی در خوانسار ندارد)!!، و احداث سلف سرویس دانشگاه!!

واقعاً این مصوبات بسیار کوچک در برابر خواسته های بزرگ مردم خوانسار و نیز در مقایسه با سایر مصوباتی که برای شهرستانهای "خاص" صورت گرفته در شأن و منزلت مردم بزرگ خوانسار  است؟

همان اتفاقی که در سفر گذشته نیز افتاد و با دو باشگاه ورزشی که افتتاح نشده "تابلوی افتتاحیه مرداد 87" بر سردر آن خودنمایی می کند، 50 میلیارد تومان وامی که بر زبانها و در اذهان جاری و ساری بود، تسریع در احداث سد همچنان ناتمام باغکل و مصوباتی از این دست، سر و ته قضیه بهم آمد و صد البته با مانورهای عجیب و بی سابقه ای در شهرستان از جمله: تا سال آینده (گذشته سابق!!) نه تنها بیکار نخواهیم داشت که از شهرهای دیگر نیروی کار به خوانسار می آوریم!(باز هم حداقل این مصوبات عناوین بزرگ و دهان پرکنی داشتند!)

و  البته نباید هم تعجب کرد که سوال کردن از علت تاخیر و یا عدم اجرای مصوبات مبنای بی انصافی و بی منطقی سوال کننده بی نوا نیز محسوب گردد!!!

چقدر این جمله را از تریبونهای مختلف در شهر شنیدیم: شتاب خدمت رسانی در دولت نهم بسیار متفاوت با دولتهای پیشین است و حتی روزی ادعا شد که در این دولت پروژه ای یا شروع نمی شود و یا اگر شد شش ماهه به پایان می رسد!!

به خدا هدفم تضعیف دولت نیست. رسالتم تخریب نیست. دست کم ذره ای عقل و منطق و شعور هم دارم. دلم برای این مردم و این شهر مظلوم می سوزد. آخر چرا؟ سهم شهری که بیشترین درصد رای به رییس جمهور دولت نهم را در استان اصفهان داشته است از عدالت و مهرورزی همین هاست؟؟ شاید هم من در اشتباهم.  پس بگذارید حال که ریاست محترم جمهور در اصفهان فرموده اند: "پيگيري مصوبات سفرهاي استاني وظيفه مردم است"با پرسیدن چند سوال از نماینده محترم دولت در شهرستان، یعنی فرماندار معزز راهی برای رسیدن به پاسخ این سوالات و رفع ابهامات موجود پیدا کنم.

 o   جناب آقای فرماندار: به عنوان «مسؤول پیگیری مصوبات سفر ریاست جمهوری در خوانسار که پیش از این هم بر این امر تاکید ورزیده اید» از شما می پرسم منظورتان از اجرایی شدن 90 درصد مصوبات سفر اول رییس جمهور که اعلام فرموده بودید چیست؟ واقعاً با این همه پیشرفت چرا در خوانسار پس از گذشت دو سال از سفر اول و 90 درصد اجرایی شدن مصوبات، مثل بسیاری دیگر از شهرهای استان با ورود نماینده رییس جمهور به خوانسار هیچ طرح یا پروژه ای برای افتتاح و راه اندازی نداشتیم؟!

 o   آقای فرماندار، در آستانه سفر دوم چند جلسه اختصاصی با مردم و مسؤولین ادارات شهر برای جمع بندی تخصصی نیازهای شهر برگزار کرده بودید و کدام نظرات کارشناسانه و پیشنهادهای آنان را به رییس جمهور عرضه داشته بودید؟

(البته با دیدن مصوبات سفر گذشته و حال دولت به استان اصفهان، این سوال در ذهن بنده به وجود آمده که چرا هیئت دولت در مصوبات خود برای خوانسار توجهی به درخواستهای مردم و حتی نمایندگان خود نکرده و آنچه را خود می خواسته به شهرستان خوانسار تحمیل نموده است؟ مگر فلسفه سفرهای استانی لمس مسائل و مشکلات از نزدیک و از زبان خود مردم نیست؟)

 o   راستی آقای فرماندار، مگر اعضای شورا نمایندگان مردم نیستند؟ هدف از سفرهای استانی دولت با صرف این همه هزینه دیدار رودرو با مردم است یا مسؤولین؟ اگر هدف مردمند چرا 4 نفر از اعضای شورا (یعنی نمایندگان مردم و در اصل یعنی خود مردم) غریبه محسوب شدند و پشت درهای جلسه ماندند. راستی چرا دست کم یک دقیقه وقت به "رییس شورای شهرستان" برای بیان سخنان بیش از 30 هزار نفر از مردم داده نشد؟؟؟ راستی صدور "کارت سبز و زرد" برای صحبت و ملاقات بی واسطه نمایندگان مردم با نماینده رییس جمهور برای شهر ایجاد مشکل می نمود؟

 o   مسؤول محترم پیگیری مصوبات سفر ریاست جمهور به خوانسار: با توجه به عدم امکان شرفیابی در جلسه شورای اداری، در سایت رسمی دولت خواندم که شما در سخنان خود درخواست احداث سالن های ورزشی سفر اول ریاست جمهوری را کرده اید! آیا گذشت دو سال برای احداث دو سالن که از "بودجه نفت" تامین اعتبار می شد کافی نبود که در سفر بعد هم قرار است تکمیل آن مستلزم مصوبه – و یا به بیان بهتر منتی-  تازه برای خوانسار باشد؟

 o   جناب فرماندار، واقعاً نقش نماینده تام الاختیار ریاست جمهوری در سفر به خوانسار چه بوده است؟ آیا در حین طرح مشکلات توسط مسؤولین هوش و هواسشان بود که «خوانسار بحرانی ترین و پرمعضل ترین منطقه از نظر آب در استان است؟» آیا صدای العطش مردم خوانسار به گوششان نرسید؟ چرا در بین مصوبات دولت در بخش آب و کشاورزی مصوبه ای ویژه برای این شهر تشنه با این وضعیت بحرانی وجود ندارد؟ آیا این است پاسخ همراهی و همدلی و صبر و بردباری  مردم نجیب خوانسار در بحران آب سال 87؟

 o   نماینده محترم دولت در خوانسار، وزیر مسکن در جلسه خوانسار گفته بود: "رئیس جمهور بر این عقیده هستند که هرگونه قولی که در حضور مردم و در دیدارهای مردمی داده اند باید  پیگیری شده و اجرایی شود. "  مگر رییس جمهور در سفر اول خود به مردم خوانسار قول نداده بود که " پروژه تونل خوانسار فریدن را در بودجه 87 می گنجاند؟" چه شد که در مصوبات سفر دوم هم هیچ اسمی از تونل خوانسار نیامده است؟ به عقیده بنده بهترین و شجاعانه ترین کاری که رییس جمهور می توانست در این سفر در این رابطه انجام دهد "اعتراف به اشتباه و عذرخواهی از مردم خوانسار" در صورت عدم اعتقاد به احداث این تونل بود.

تونلی که پروژه کارشناسی و مطالعاتی آن یعنی رفتن به ابتدای مسیر و تشخیص عدم وجود توجیه اقتصادی آن از طریق دو چشم و یک نگاه تیزبین مقام عالی وزارت از شاهکارهای علوم تحقیقاتی و مطالعاتی کشور به شمار می رود!

 o   آقای فرماندار و سایر عزیزانی که توانتان بیش از حقیر و امثال حقیر است. برای اجرا و پیشبرد یک پروژه نیاز به سفر رییس جمهور به شهرستان یا استان نیست کما این که تجربه ثابت کرده این آمدنها با نیامدنها تفاوت چندان قابل توجهی ندارد. (چه بسا شاید از طریق تلویزیون یا ویدئوکنفرانس خیلی موثرتر و کم هزینه تر هم باشد) هنوز دیر نشده. برای طرح و پیگیری مشکلات اساسی شهرستان شاید سفرهای پایتختی مسوولان شهرستان موثرتر باشد. برای رسانیدن پیام نارضایتی مردم از مصوباتی که در روال عادی خود هم به راحتی قابل اجرا بودند و احتمالاً هزینه های زیادی را هم برای دولت ایجاد نمی کنند. قابل بدانید ما هم در خدمت شما هستیم. 

***

برگه روزنامه ای قدیمی بر روی میز کارم قرار دارد. یادآور اولین تجربه روزنامه نگاری بنده در خوانسار. چقدر تیترش آشناست:

با وجود بارندگی های اخیر، خوانسار هنوز تشنه است!

-----------------------------------------------------------------------------
پی نوشت و توضیح ضروری:  با توجه به این که مطلب فوق الذکر پس از دریافت مصوبات رسمی از سایت ریاست جمهوری نوشته شده است، برخی از منابع آگاه اعلام داشته اند که مصوباتی به جز موارد فوق "ویژه خوانسار" تصویب شده است که امید است مقرون به صحت و اجرایی باشد.
در صورت کسب اطلاع رسمی در این خصوص اطلاع رسانی خواهم نمود.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در جمعه بیست و یکم فروردین ۱۳۸۸ |