ظهر دیروز که به خانه رسیدم، خانه همسایه را سیاه پوش دیدم.

در کمال بهت و حیرت خود فهمیدم پدر خانواده به رحمت خدا رفته.

بعداً متوجه شدم آن مرحوم چند روزی هم در بیمارستان بستری بوده، اما با توجه به حاد بودن بیماری جسمش دیگر تاب مهمانداری روحش را نداشت.

دچار عذاب وجدان شده ام. واقعاً ما را چه شده؟ 

آنچنان سرگرم دنیای مجازی و لاین و وایبر و واتس آپ شده ایم که غیبت چند روزه همسایه مان را هرگز احساس نمی کنیم. 

به راستی داریم  به کجا می رویم؟!

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در یکشنبه هفدهم اسفند ۱۳۹۳ |