دخترم با علاقه زائدالوصفی مشغول رنگ کردن است! برگه طویلی به طول بیش از نیم متر و عرض حدوداً 15 سانتی متر با عنوان «قصه غدیر» - که هر طرف به چهار صفحه تقسیم شده- را از مدرسه به او داده اند تا رنگ آمیزی و با نوشتن «بیعت نامه غدیر» در مسابقه ای استانی شرکت کند. 

چون کلاس اول است و هنوز خواندن را یاد نگرفته از من می خواهد تا برایش نوشته های روی برگه را بخوانم. راستش اولین مشکلم این است که از کدام صفحه شروع کنم، چون صفحه ها فاقد شماره اند. به هر حال ترتیب اشعار از راست به چپ بعد از صفحه مقدمه اینطور بود که مطمئناً ترتیب درستی نیست:

تا همگی تو ی غدیر

می دونین غدیر کجاست؟

می دونین

روز غدیر، چه روزیه؟

پیمبرِ خدا،

دست علی رو برد بالا،

تا همه اونو ببینن

بگو به همه ی مسلمونا

قصد نقد شعر ندارم. چرا که این کار که حاصل تلاش کارشناسان محترم اداره کل قرآن، نماز و عترت معاونت پرورشی و فرهنگی اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان است، علیرغم تصویرسازی زیبا، از نظر محتوایی آنچنان ضعیف است که هر خواننده آشنا به شعری می تواند ایرادهای وزنی و قافیه ای فراوانی را به آسانی در آن پیدا کند. پرسشی که در ذهنم ایجاد شده این است که آموزش و پرورشی که خود باید متولی امر آموزش صحیح و پرورش درست اندیشه های دانش آموزان باشد، با انتشار چنین کارهای ضعیف از نظر شکلی و حتی محتوایی چگونه می تواند رسالت خود را در این امر به نحو صحیح ایفا کند؟  اصلاً چه ضرورت و الزامی بوده که واقعه غدیر به صورت شعر و آن هم اینچنین ضعیف ارائه شود؟ آیا دانش آموز با خواندن این اشعار با واقعه غدیر آن گونه که باید و شاید آشنا می شود؟
به راستی آیا این گونه سطحی نگری به مسائل فرهنگی و دینی می تواند منجر به رشد و بالندگی دانش آموزان و نونهالان شود؟ آیا در ورای این گونه کارها مطالعات کارشناسی از سوی متخصصین امر صورت گرفته و پس از آن اقدام به تهیه چنین مجموعه ای و موارد مشابه می شود؟ آیا آموزش و پرورش همانگونه که برای ارسال و عدم ارسال نامه های خود به واحدهای اموزشی کمیته های مستندسازی تشکیل می دهد، برای انتشار چنین محتویاتی نیز اقدام به تشکیل کمیته های تخصصی مشابه می نماید؟ ...

البته به نظر می رسد این مشکل صرفاً مربوط به آموزش و پرورش نیست. متاسفانه نمونه های مشابهی نیز در عرصه های مختلف تحت عنوان کار فرهنگی بدون انجام مطالعات و کارشناسی های لازم انجام می شود که جز صرف هزینه هایی از جیب بیت المال و غیر از ارائه گزارش عملکردی برخی دستگاههای فایده خیلی بیشتری نمی توان برای آن برشمرد.  دقت در انتخاب مدیران فرهنگی و گماردن افراد متخصص در جایگاههای فرهنگی در دستگاههای مختلف می تواند کارهای فرهنگی را حتی اگر با هزینه های کمی هم انجام شود، اثرگذار تر نماید.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در یکشنبه پنجم آبان ۱۳۹۲ |